رسول اکرم(ص) وارد مسجد مدینه شد. چشمش به دو اجتماع افتاد که هر دسته، حلقه ای تشکیل داده، سرگرم کاری بودند. دسته ای مشغول عبادت و ذکر و دسته دیگر به تعلیم و تعلم و یاد دادن و یاد گرفتن سرگرم بودند. هر دو دسته را از نظر گذرانید و از دیدن آنها مسرور شد. به کسانی که همراهش بودند رو کرد و فرمود: «این هر دو دسته کار نیک می کنند و اهل سعادتند». آنگاه فرمود: «اما من برای آموزش و دانا کردن فرستاده شده ام». سپس خود به طرف همان دسته که به کار تعلیم و تعلم اشتغال داشتند رفت و در حلقه آنها نشست.

توقعات غیرمنطقی

باید در توقعات و رفتار خود همیشه تعادل را حفظ کنیم. افراط در هر کاری بد است. روش های نادرست و رفتارهای غلط، چهره ارزش ها را زشت و منفور می کند. توقعات غیرمنطقی، تکرار مکررات، تأکیدهای خسته کننده، سرکوفت زدن و تحقیر کردن در مورد درس، عبادت، کار و مانند آن نتایج نامطلوبی را در پی خواهد داشت

رفتار غیرمنطقی

برخی والدین درس فرزندان خود را بهانه ای برای ابراز ناراحتی ها و بی حوصلگی های خود قرار می دهند، و برای رفع سر و صدا و شیطنت فرزندان، آنها را به نشستن و درس خواندن مجبور می کنند و برای متقاعد کردن، محکوم کردن و ساکت کردن آنها پیوسته از درس خواندن آنان ایراد می گیرند. این رفتار غیرمنطقی که متأسفانه در روابط خانواده ها با دانش آموزان فراوان مشاهده می شود، درس را به ابزاری برای فشار و اعمال خشونت و برهم زدن تمایلات طبیعی فرزندان مبدل می سازد و موجب ایجاد نفرت نسبت به درس می شود.

دوست درس خوان

بسیاری از دانش آموزان در تنهایی، حال و حوصله درس خواندن ندارند؛ زود خسته می شوند یا گرفتار چرت و کسالت می شوند. اگر تو از این دسته افرادی، بهتر است دوست و همراه مناسبی برای خود دست و پا کنی تا با یکدیگر به مطالعه و مباحثه بپردازید. البته باید مراقب باشی که این کار به جای افزایش سرعت و پیشرفت کار، خدای نخواسته باعث سرگرمی و اتلاف بیشتر وقت تو نشود.
سرعت متناسب و تمرکز حواس

اگر به فرزندان خود بیاموزیم که وقتی مشغول درس خواندن می شوند تمامی توجه خود را مصروف آن کنند و با سرعت متناسب و تمرکز حواس آن را به پایان برسانند، درس برای آنها شیرین خواهد شد؛ زیرا کندی ها و وقت کشی ها در خلال مطالعه، موجب طولانی شدن تکالیف و خستگی می شود. وقتی فرزندانمان از درس خواندن بهتر نتیجه بگیرند به عمل خود متکی می شوند و با امیدواری به کار می پردازند.
روحیات دانش آموزان

دانش آموزان در سال های حساسی هستند و غالبا روحیه شکننده و ظریفی دارند. با حرف ها و کنایه های خود، آنها را آزرده نسازیم. سعی کنیم روحیات، احساسات و عواطف شاگردان خود را درک کنیم و به آن احترام بگذاریم. در برخورد با دانش آموزان خطاکار، روحیه عفو و اغماض را پیشه کنیم و هرگز آنها را به عذرخواهی از خود و هر کار دیگری که برای آنها سرافکندگی در پی داشته باشد، مجبور نکنیم.

مقام معلم

مقام تربیت و آموزگاری دارای منزلتی معنوی است که باید با عشق و ایمان به آن پرداخت. این شغل چنان والاست که هرگز نباید آن را با مادیات مقایسه کرد. کسی که عهده دار این مسئولیت بزرگ است می داند که آثار کار او ـ خوب یا بد ـ در نهاد انسان ها و نسل به نسل باقی خواهد ماند و میوه های تلخ یا شیرین بذری که به دست او افشانده می شود، سال های سال کام جامعه را تلخ یا شیرین خواهد کرد.

بهترین شیوه

در مجموع باید پذیرفت انسان موجودی نیست که با اعمال فشار و توقعات غیرمنطقی به رشد و تعالی برسد؛ زیرا اساسا رشد چیزی نیست که اجبار بردار باشد. پس هر حرکت مطلوبی در قبال فرزندانمان، زمانی می تواند درست باشد که تمامی مقدماتش به خوبی فراهم آمده باشد. بهترین شیوه این است که با شناخت استعداد و توانایی بچه ها و نیز با بهره گیری از راهنمایی مشاوران آینده خوبی برای آنها ترسیم کنیم و با استفاده از ابزار محبت و توجیهات قانع کننده و رفاقت کردن با آنان آنها را به آینده خویش امیددار و دلگرم کنیم.
در نظر داشتن اهداف بلند

سعی کنید از همین حالا، در هر کلاس و مقطعی هستید، اهداف بلندی برای آینده علمی خود در نظر بگیرید و با خود عهد کنید که تا رسیدن به آن اهداف از پا ننشینید.

برخورد مسئولانه با درس

دوران تحصیل برای بیشتر شما جوانان فرصت بسیار خوبی است، زیرا همه امکانات آموزشی و پرورشی جامعه، خانه و مدرسه در اختیار شماست تا برای خود توشه ای بیندوزید. بنابراین باید قدر این اوقات را بدانید و حال که کمترین بار مسئولیت بر دوش شماست، با حرص و شتاب به اندوختن دانش و اخلاق و تجربه بپردازید و اگر چنین نکنید و فقط از دیگران انتظار داشته باشید و ضعف ها را به این و آن مربوط بدانید و به این بهانه تنبلی کنید، با حسرت و پشیمانی دست به گریبان خواهید شد و راه جبرانی نیز وجود نخواهد داشت.

سعی کنید با افرادی که دوست دارند در کلاس با گفتگو، شوخی و سرگرمی شما را از توجه به درس بازدارند، یا در بیرون از کلاس و مدرسه اوقات شما را به بیهودگی تلف کنند همنشین نشوید. اگر از همان آغاز، زمینه های ایجاد دوستی های بیش از حد را با این گونه اشخاص فراهم نکنید، بعدا مجبور نخواهید بود که خسارت ها و پی آمدهای منفی رفاقت با آنها را تحمل کنید و دیگر از آنها تأثیر نخواهید پذیرفت و به علت رودربایستی، گرفتار خطاهای گوناگون نخواهید شد.

منبع : حوزه نت

صفحات: 1· 2