چکیده
انسان موجودی اجتماعی است که برای گذارن زندگی خود باید با دیگران ارتباط داشته باشد و چنان که برای رفع نیازهای مادی و معنوی خود نیاز به ارتباط، تعاون و همکاری با دیگران دارد و این تعاون و هم‌کاری زمانی برقرار می‌شود که افراد به روش‌های ایجاد ارتباط سالم و سازنده با افراد جامعه آشنا باشند. و در صورت عدم برقراری ارتباطات سالم و سازنده، شاهد فروپاشی پیوندهای اجتماعی خواهیم بود. به طوری که عواقبی چون تنهایی، بیماری‌های روحی و روانی، ایجاد دشمنی و کدورت در جامعه را به دنبال خواهد داشت. بنابراین به کارگیری آیین مردم‌داری، بهترین شیوه برای رسیدن به جامعه‌ای مملو از صفا و صمیمیّت و هم‌چنین برای رسیدن به موفّقیّت‌های شغلی و سازمانی است. مکتب اسلام غنی‌ترین فرهنگ در همه‌ی ابواب و مهم‌تر از آن در باب مردم‌داری و آداب معاشرت است. بنابراین در این تحقیق بر آن شدیم که این آداب را در قرآن و نهج‌البلاغه که تالی قرآن است، بررسی کنیم. رعایت ادب و احترام چه در رفتارهای اجتماعی و چه در کلام، احسان و محبّت، و چه در محیط شغلی و سازمانی رعایت آداب معاشرت بین مرئوس و رییس و یا رییس با مرئوس، چنان‌ که در قرآن کریم مشاهده می‌کنیم، جامعه‌ای متعادل و مملو از محبّت و موفّقیّت را نتیجه خواهیم گرفت. در نهج‌البلاغه حضرت علی (علیه‌السّلام) افراد را به رعایت قواعدی چون گشاده‌رویی، گذشت و … در سطوح و حیطه‌های مختلف توصیه کرده‌اند. باشد که به واسطه‌ی این تحقیق، گوشه‌ای از فرهنگ بالقوّه‌ی اسلامی را در زندگی‌هایمان بیان پیاده کنیم.
کلید واژه: مکتب اسلام، انسان، ارتباطات، آداب معاشرت، ارتباط مردم، مستندات، آیین، مردم‌داری.

پزوهشگر : سارا شیران

1391